سنجش سطح سرمی کاتاکلسین در بیماران مبتلا به کارسینومای مدولاری تیروئید: مطالعه مورد-شاهدی

زمینه و هدف: بهبودی سرطان مدولاری تیروئید (MTC) به میزان بالایی به تشخیص زودهنگام آن بستگی دارد. از آنجایی که در حال حاضر بررسی ژنتیکی جهت تشخیص، هزینه و وقت زیادی را در بر می گیرد مطالعات جهت یافتن و ارائه بیومارکرهای بیوشیمیایی در جریان است، در مطالعه حاضر نیز سنجش سطح سرمی کاتاکلسین بعنوان یک بیومارکر بیوشیمیایی در بیماران مبتلا به سرطان مدولاری تیروئید انجام گرفته و با افراد سالم مقایسه شده است. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع مورد-شاهدی می باشد که در آن، افراد مبتلا به کارسینومای مدولاری تیروئید، که هنوز اقدام درمانی برای ایشان انجام نگرفته، بعنوان گروه مورد و همچنین افراد سالم بعنوان گروه شاهد دعوت به همکاری شدند. اطلاعات دموگرافیک و آنتروپومتریک شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، مصرف سیگار، سابقه بیماری و مصرف دارو، قد و وزن افراد بیمار و سالم ثبت شد. در ادامه از همه افراد شرکت کننده 5 میلی لیتر خون جهت سنجش سطح سرمی کاتاکلسین اخذ شد و با استفاده از کیت الایزای ساندویچ سنجیده شد و داده ها با کمک آزمون های آماری مناسب مقایسه گردید. یافته‌ها: تعداد 90 نفر فرد مبتلا به کارسینومای مدولاری تیروئید در گروه مورد و 90 نفر فرد سالم در گروه شاهد بررسی شدند. اطلاعات دموگرافیک و آنتروپومتریک بین دو گروه مورد و شاهد همسان بودند. گروه کارسینومای مدولاری تیروئید شامل 39 مرد (3/43 %) و 51 زن (7/56 %) با میانگین سنی 8/12±7/29 سال و گروه سالم شامل 42 (7/46 %) مرد و 48 (3/53 %) زن با میانگین سنی 2/11±5/30 سال بودند. نتایج تست الایزا نشان داد که میانگین غلظت سرمی کاتاکلسین در افراد بیمار g/lμ 45/7±76/80 و در افراد سالم g/lμ 87/0±80/17 ثبت شد. تفاوت آماری معنی داری میان غلظت سرمی کاتاکلسین گروه کنترل و گروه مبتلا به سرطان تیروئید مشاهده شد (p=0.001). نتیجه‌گیری: در این مطالعه سطح سرمی کاتاکلسین در بیماران مبتلا به کارسینومای مدولاری تیروئید نسبت به افراد سالم، بطور معنی داری افزایش یافته بود. این یافته های اولیه نشان میدهد که کاتاکلسین میتواند با کارسینومای مدولاری تیروئید مرتبط باشد که مطالعات بیشتر در این زمینه برای بررسی دقیق تر مورد نیاز است.